Widowiskowa ekranizacja powieści Stefana Żeromskiego, pod tym samym tytułem. Heroiczny dramat miłosny, rozgrywający się w czasach powstania styczniowego. Wymowna niechęć i brak zrozumienia sensu powstania, cechująca warstwę chłopską.
Ciężko ranny powstaniec, książę Józef Odrowąż, wyczołguje się z pobojowiska. Resztkami sił dociera do zrujnowanego dworku, w którym żyje szlachcianka Salomea Brynicka. Poruszona stanem Józefa, postanawia go ratować. Lekarz z miasteczka przeprowadza operację. Ranny powoli wraca do zdrowia, między młodymi rodzi się uczucie. Tymczasem Odrowąża poszukują Kozacy. Do dworu przyjeżdża Hubert Olbromski, komisarz Rządu Narodowego. Między nim a Józefem dochodzi do sporu, obnażającego głębokie podziały i przyczyny słabości powstania. Rankiem dwór atakują Kozacy. Olbromski ginie w walce. Dowódca Kozaków domyśla się, kim jest Odrowąż i co łączy go z Salomeą. W porywie szlachetności pozwala im na bezpieczne pozostanie w dworze. Para cieszy się miłością. Wiosną zjawia się księżna Odrowąż, matka Józefa. Za uratowanie i opiekę nad synem, daje Salomei sakiewkę złotych monet. Szlachcianka wyrzuca je do rzeki i pada zemdlona.
