Propagandowy dramat psychologiczny o tematyce sportowej. Ewolucja kolarza-indywidualisty, który pod wpływem bolesnych doświadczeń zaczyna stawiać dobro zespołu ponad własnymi ambicjami. Główną zaletą filmu, odróżniającą go od wielu podobnych produkcji socrealistycznych, jest zadbanie o prawdopodobieństwo psychologiczne postaci głównego bohatera i fabularne uzasadnienie jego finałowej przemiany.
Walor autentyzmu zapewniają paradokumentalne zdjęcia, zrealizowane częściowo podczas Wyścigu Pokoju oraz osoba współscenarzysty Bohdana Tomaszewskiego, legendarnego komentatora sportowego.
Jedną z głównych ról zagrał 21-letni Roman Polański, który bardzo przekonująco wcielił się w rolę 14-letniego chłopca.
Tuż przed rozpoczęciem wyścigu kolarskiego Tour de Pologne kapitan polskiej reprezentacji Staszek Popiel doznaje bolesnej kontuzji. Ukrywa to przed kolegami i w rezultacie przyczynia się do słabego wyniku drużyny na początkowych etapach. Kiedy prawda wychodzi na jaw zostaje pozbawiony opaski kapitana. Urażona ambicja i potrzeba udowodnienia własnej wartości sprawiają, że w kolejnych etapach Popiel robi wszystko, by wygrać, łącznie z wykorzystywaniem słabszego kolegi. Dzięki spotkaniu z chłopcem, dla którego jest idolem, kolarz zaczyna zmieniać swoje nastawienie. Kiedy jego główny współpracownik, mechanik Wanicki, proponuje mu uszkodzenie roweru rywala, bohater odmawia. Tuż przed rozpoczęciem ostatniego, decydującego etapu wyścigu dowiaduje się, że Wanicki zrealizował swój plan. Popiel musi zdecydować, czy ważniejsze jest dla niego zwycięstwo, czy też zasady fair play i dobro polskiej drużyny.
