Studium namiętności i zaborczego uczucia pomiędzy Żydówką, Noemi i Polakiem, Kamilem. Intensywność uczucia staje się destruktywna, w końcu odpychająca dla Kamila.
Ostatniej nocy przed wybuchem wojny, do dworku w Józefinie przyjeżdża Noemi. Spodziewa się tam wkrótce zastać Kamila. Oczekiwanie upływa jej na wspominaniu historii ich burzliwego związku. Kamil, dwudziestoletni młodzieniec, studiuje na Akademii Sztuk Pięknych. Noemi pracuje w biurze inżyniera Śliwy. Uczucie do Kamila jest sensem jej życia. Chłopak nie potrafi tego w pełni zrozumieć, stąd ciągłe zerwania i powroty. W konsekwencji Noemi jest na skraju wyczerpania nerwowego. Kamil nie przyjeżdża, Noemi popada w szaloną rozpacz. Biegnie po opustoszałych torach kolejowych. W oddali słychać pierwsze odgłosy rozpoczynającej się wojny.
