Film jest adaptacją noweli Antoniego Czechowa pod tym samym tytułem. Zamknięte w obrębie doby, subtelne studium psychologiczne dojrzałego, wkraczającego w jesień życia, profesora medycyny – Nikołaja Stiepanowicza. Gnębiony poczuciem własnej nieprzydatności bohater, bezskutecznie próbuje znaleźć odpowiedź na pytanie o sens własnej egzystencji.
Znany i szanowany profesor medycyny, zmęczony brakiem snu, rozpoczyna wczesnym rankiem kolejny dzień życia. Snując się po gabinecie, dokonuje próby analizy wartości, którymi zwykł się kierować. Zdaje sobie sprawę, że powoli zbliża się do ostatniego etapu życia. Nie zwraca uwagi na monologi żony, z którą prawie nic go już nie łączy. Rezygnuje z kolejnego wykładu z anatomii, poddając w wątpliwość sens kształcenia swoich studentów na przyszłych lekarzy. Podczas obiadu demonstracyjnie okazuje swoje lekceważenie wobec narzeczonego córki. Wieczorem odwiedza Katarzynę, z którą łączą go relacje intymne. Staje się też ona powiernikiem wyniku bilansu życia profesora, który czuje się całkowicie pokonany, wątpiący w ludzi i sens życia, zrezygnowany. Katarzyna wyjeżdża, profesor zostaje sam, pogrążony w rozmyślaniach.
