Śmiała jak na swoje czasy komedia, prezentująca zachowanie grupy dyrektorów w średnim wieku, zmierzających autokarem na wczasy do Bułgarii. Swoisty pamflet aktywu partyjnego, obnażający problemy i nieporadność władzy. Całość podana w ciekawej formie, z zaskakującym finałem.
Polsko – Czechosłowacką granicę przekracza autokar, wiozący wycieczkę na wczasy do Bułgarii. Tabliczka autokaru informuje, że jest to wycieczka młodzieżowa. W rzeczywistości pasażerami są panowie w średnim wieku, dyrektorzy piastujący różne funkcje państwowe. Jedyną młodą osobą jest pilot wycieczki, student szkoły filmowej, który jednocześnie rejestruje wszystko obiektywem 16 mm kamery. Wczasowiczów drażni przypisana im tabliczką młodość, w związku z tym próbują się jej pozbyć. Niestety, próba wyrzucenia tabliczki kończy się niepowodzeniem. Zostaje ona zwrócona przez węgierskiego kierowcę, który jedzie za autokarem. Na miejscu okazuje się, że panowie mają spać w namiotach. To wywołuje ich sprzeciw, ale piękna pogoda, plaża i morskie kąpiele skutecznie go niwelują. Panowie decydują się nawet na wzięcie udziału w zawodach, które dzięki podstępom w większości wygrywają. Ciągła obecność kamery zaczyna im jednak coraz bardziej przeszkadzać. Wykorzystując swoje naturalne cechy charakterów, poprzez wykorzystanie sieci kontaktów, udaje im się pozbyć natrętnego pilota. Student zostaje odwołany do Warszawy. Sielski wypoczynek powoli dobiega końca. Ostatecznie okazuje się, że miejscem wypoczynku nie było Morze Czarne a rodzimy Bałtyk, natomiast widzów czeka jeszcze jedno zaskoczenie.
