Wstrząsający film demaskujący hipokryzję katolickich instytucji charytatywnych w okresie dwudziestolecia międzywojennego.
Ekranizacja autobiograficznego opowiadania Natalii Rolleczek, które przez lata budziło ogromne kontrowersje ze względu na swą rzekomo antyklerykalną wymowę. Wydana w 1953 roku książka wbrew woli autorki stała się propagandowym narzędziem walczących z kościołem komunistów.
Historia dziewczynki, która trafia do prowadzonego przez zakonnice sierocińca, doświadczając okrucieństwa i bezwzględności ze strony osób, których dewizą powinno być miłosierdzie.
Lata 30-te XX wieku. Ze względu na fatalną sytuację rodzinną 14-letnia Natalia zostaje umieszczona w sierocińcu prowadzonym przez siostry felicjanki. Wrażliwa dziewczynka szybko poznaje obwiązujące tam bezwzględne reguły. W przytułku panuje głód, brud i bieda. Zakonnice oczekują absolutnego posłuszeństwa, które wymuszają brutalnymi metodami. Dziewczynki są upokarzane i wyzyskiwane, by przetrwać uciekają się do kłamstw i wzajemnej przemocy. Nie znająca wewnętrznych układów Natalia zostaje niesłusznie posądzona o kradzież chleba i surowo ukarana. Bohaterka decyduje się na desperacki krok.
W roli narratorki, opowiadającej o swoich doświadczeniach z dzieciństwa wystąpiła Natalia Rolleczek.
