Historia zamożnego, przywiązanego do uprawy ziemi chłopa, który w nowej sytuacji politycznej staje się obiektem niechęci otoczenia.
Chłop Ślemień jest dobrym i zaradnym gospodarzem od pokoleń. Zamożność zawdzięcza wyłącznie swojej pracowitości i przywiązaniu do ziemi. Niestety wielkość gospodarstwa i bogactwo powodują, że władza ludowa klasyfikuje go jako kułaka. Pracujący kiedyś dla niego małorolni chłopi odeszli do tworzącej się spółdzielni. Traci też pożyczone im pieniądze. Nadaremne okazują się jego wizyty u sekretarz gminy . Ślemień obawia się, że sam sobie nie poradzi z uprawą ziemi. Gospodarzowi pomagają ksiądz oraz szwagier. Kowal nie może znaleźć wolnego terminu dla Ślemienia, gdyż zobowiązania wobec spółdzielni są ważniejsze. Do pomocy do gospodarstwa przybywają poleceni przez księdza dwaj chłopi. Szwagier ukrywa przed synem pomoc rodzinie. Spółdzielnia ma na wyposażeniu traktor, nowinki techniczne znajdują szczególne uznanie wśród młodych. Żona Ślemienia myśli o przeprowadzeniu się do miasta. Pełen goryczy Ślemień nie potrafi zrozumieć, dlaczego wszyscy odwracają się od ziemi. Banach z synem opuszczają gospodarstwo.
