Nagrodzony Nagrodą Specjalną Jury podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes w 1973 roku.
Jeden z najpiękniejszych wizualnie i najbardziej oryginalnych filmów polskich.
Zrealizowany przez wybitnego polskiego reżysera, Wojciecha Jerzego Hasa.
Film oparty na prozie Bruno Shulza, mariaż filmu poetyckiego i psychologicznego.
Historia człowieka, Józefa, który odwiedzając sanatorium, gdzie przebywał jego zmarły ojciec, przenosi się w tajemniczy, surrealistyczny świat metaforycznej wyobraźni.
Odbywa podróż w różne pętle czasu przeszłego – lata swojego dzieciństwa i fantastycznych marzeń. Józef swobodnie wędruje w czasie, raz jest chłopcem, raz dorosłym. Przy próbie dokonania powtórnej pętli czasowej świat żydowskich miasteczek oraz żydowskiej kultury, obecny w jego wyobraźni, okazuje się zniszczony i wyludniony po tragedii holocaustu.
Poetycka refleksja na temat przemijania oraz nieuchronności i nieodwracalności śmierci.
Fragment filmu
