Jeden z najważniejszych filmów w dziejach polskiej kinematografii. Pierwszy obraz poruszający temat Holocaustu i ukazujący różne postawy Polaków wobec zagłady Żydów.
Dzieło Aleksandra Forda, przedwojennego twórcy awangardowego, w okresie powojennym wszechmocnego „czerwonego cara” polskiej kultury, reżysera „Krzyżaków”, najbardziej kasowego polskiego filmu wszechczasów.
Obraz nagrodzony Złotym Medalem na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji.
Okupacja hitlerowska i tragedia ludności żydowskiej ukazane poprzez pryzmat doświadczeń grupki zaprzyjaźnionych przed wojną dzieci z warszawskiej ulicy Granicznej.
Sierpień 1939 roku. W jednej z warszawskich kamienic mieszka kilkoro pochodzących z różnych środowisk dzieci. Wybuch wojny niszczy ich bezpieczny świat. Ojciec Władka musi się ukrywać, mały Dawidek wraz z rodziną trafia do getta, ojciec Fredka podpisuje volkslistę i szantażem odbiera mieszkanie ukrywającemu swoje pochodzenie doktorowi Białkowi. Władek, wychowany w duchu antysemityzmu, stopniowo zmienia poglądy, pomagając córce doktora Jadzi. Sytuacja ludności żydowskiej staje się coraz cięższa. W obliczu likwidacji getta wybucha beznadziejne, tragiczne powstanie. Chłopcy mieszkający po aryjskiej stronie muru dostają dramatyczną wiadomość od swych żydowskich przyjaciół.
„Ulica Graniczna”, która trafiła na ekrany, nie jest pierwszą wersją dzieła Forda. Pod wpływem nacisków partii oraz oskarżeń o „antypolskość” reżyser przemontował swój film, łagodząc wymowę wielu scen i wprowadzając wątki komunistyczne.
