Sensacyjny film o wyraźnej wymowie propagandowej. Kryminalna intryga okazuje się tylko pretekstem dla ukazania ideowej przemiany bohatera, który pod wpływem kolejnych doświadczeń staje się wartościowym obywatelem Polski Ludowej. Na szczególną uwagę zasługuje silnie przerysowany wątek antyklerykalny, będący świadectwem ówczesnej polityki państwa wobec kościoła.
Adaptacja powieści Tadeusza Brezy pod tym samym tytułem.
Ciekawa kreacja Niny Andrycz, wielkiej damy – i skandalistki – polskiej sceny, która bardzo rzadko pojawiała się na dużym ekranie.
W kilka lat po zakończeniu II wojny światowej do Polski powraca inżynier Andrzej Uriaszewicz i jego kuzynka Joanna, niegdyś słynna primabalerina. Celem mężczyzny jest wywiezienie i sprzedanie cennego obrazu „Uczta Baltazara”, ukrytego w ruinach przedwojennej fabryki. Andrzej wraz z dawnym przyjacielem Hazą dociera do skrytki, która okazuje się pusta. Bohater postanawia odnaleźć obraz za wszelką cenę. Prowadząc poszukiwania coraz silniej angażuje się w codzienne życie w odbudowującym się kraju. Zakochuje się też w ślicznej i zdolnej Halinie, uczennicy Joanny. W końcu rezygnuje ze swoich planów. Zaczyna pracę w nowouruchomionym porcie, zdobywa szacunek kolegów i wiąże się z Haliną. Tam odnajduje go Haza, który ze względu na popełnione przed laty zbrodnie musi uciekać z Polski.
Obraz, który próbują sprzedać bohaterowie, nigdy nie istniał. Tadeusz Breza na potrzeby fabuły stworzył fikcyjne arcydzieło, łącząc nazwisko Paolo Veronese i popularny w malarstwie motyw, wykorzystany m.in. przez Rembrandta.
