Sto pięćdziesiąt na godzinę


1972   >   fabularny/ komedia

Prześmiewcze studium chęci wzbogacenia się za wszelką cenę, motywowanej uznaniem dóbr materialnych jako wyznacznika wartości człowieka. Zawiść i zazdrość przeplatają się z naiwnością a rozbudzone potrzeby imponowania otoczeniu są głównym motorem akcji. Jeden z późnych filmów Wandy Jakubowskiej  - „matki polskiego kina”, debiut pisarza Edwarda Redlińskiego w roli scenarzysty.

Celem życia głowy rodziny Dębików jest bogactwo. Metodą do osiągnięcia celu ma być hodowla ślimaków na eksport. Do pomocy angażuje trzy dorastające córki, natomiast syn Marcin, marzący o życiu w mieście i własnym aucie, nie jest zainteresowany pomysłem ojca. Po awanturze na wiejskiej zabawie postanawia uciec do Lublina, w którym jego stryj prowadzi pracownię fotograficzną. Wkrótce stryj umiera, a zakład przejmuje Marcin. Zaradność i szereg niekonwencjonalnych pomysłów przekształcają zakład w dochodowe studio. Do szczęścia brakuje mu samochodu, odkłada więc na niego każdy grosz. Auto ma też zaimponować Ani. Brakujące pieniądze pożycza od ojca i staje się właścicielem Pontiaca. Widok rodziny Dębików jadących nim do kościoła wprawia ludzi we wsi w osłupienie,  najbardziej zazdroszczą sąsiedzi, rodzina Wróbli. Zazdrość powoduje, że Wróblowie postanawiają wydać swych synów za panny Dębikówny. Tymczasem okazuje się, że Pontiac jest sprytnie spreparowanym i wyszykowanym przez sprzedawcę gratem. Ciągle się psuje i spala ogromne ilości benzyny. Dochodzi do kraksy, w której auto ulega całkowitemu zniszczeniu. Wróblowie proponują pomoc w odremontowaniu samochodu, pod warunkiem, że Dębikowie dadzą go w posagu swoim córkom.

 

 


Twórcy:

reżyser
Wanda Jakubowska
scenariusz
Edward Redliński
zdjęcia
Krzysztof Winiewicz
scenografia
Jerzy Groszang
montaż
Zenon Piórecki
muzyka
Waldemar Kazanecki
obsada
Marcin Sławiński, Anna Dymna,
Andrzej Balcerzak, Bohdana Majda,
Wiesław Michnikowski, Barbara Wrzesińska
Materiały: SD
Długość filmu: 85’

Multimedia