Studium psychologiczne czterdziestoletniego mężczyzny, zrujnowanego psychicznie i fizycznie, zrealizowane w formie monologu, wzbogaconego obrazami z przeszłości. Znakomita rola Andrzeja Łapickiego.
Główny bohater, schorowany na serce mężczyzna, wychodzi ze szpitala. Wraca do brudnego, zaniedbanego mieszkania. Jest sam. Analizując swoje życie zastanawia się, dlaczego doświadczał tak mało radości, za to mnóstwo cierpienia i porażek. Przetrwał obóz koncentracyjny, nigdy nie awansował w pracy, w małżeństwie zdradzał i był zdradzany. Następnego dnia dostaje list od żony, w którym wyznaje mu ona miłość. Ogromny impuls szczęścia i nadziei okazuje się zbyt silny dla schorowanego serca.
