Klasyczny melodramat opowiadający historię fascynacji i miłości Polaka, Marka Wolskiego do Żydówki Idy, na tle rzeczywistości, w którą wkracza faszyzm. Jeden z mniej znanych filmów Janusza Majewskiego, urzekający ciepłem i pogodną tonacją.
Jest jesień 1938 roku. W uzdrowisku w Karlovych Warach przebywa na rehabilitacji uczestnik walk w Hiszpanii, Polak, Marek Wolski. Został ranny i pobyt ma mu pomóc w powrocie do zdrowia. Pewnego dnia znajduje na ulicy bilet. W mieście ma grać żydowska skrzypaczka Ida Fischer. Wolski korzysta z okazji, jaką stwarza znaleziony bilet, ale na miejscu okazuje się, że cała publiczność to tylko on i dwie inne osoby. To skutek działalności bojówek faszystowskich, których zadaniem był bojkot występu. Marek i Ida nawiązują znajomość, relacje stają się coraz intensywniejsze. W tym czasie faszyzm intensywnie wkracza w życie codzienne. Z racji pochodzenia, Idzie wymawiają miejsce w hotelu. Oboje postanawiają wyjechać na wieś, do znajomego malarza Hrusy. Tuż przed wyjazdem Marek kupuje jej miejscową pamiątkę, utrwaloną w solance różę. Na wsi zostają kochankami, ale i tam dosięga ich ponura rzeczywistość zbliżającej się wojny. Sudety zostają zajęte przez Niemców, Marek trafia do obozu, gdzie udaje mu się wytrwać do końca wojny. Po jej zakończeniu wraca do Karlovych Warów, w poszukiwaniu Idy. Odnajduje namalowany przez Hrusę portret Idy z symboliczną, słoną różą oraz chłopczyka o imieniu Marek, które dostał po ojcu.
