Fascynacja aktorstwem i upór w realizowaniu celów w historii Władka, pochodzącego ze wsi chłopaka, dla którego teatr i scena są sensem życia.
Władek Seretny przystępuje do egzaminu wstępnego do szkoły teatralnej. Z racji chłopskiego pochodzenia spotyka się z próbami ośmieszenia swoich umiejętności. Komisja odrzuca go, stwierdzając zbyt mało wyrazistą twarz oraz szczękościsk. Poziom wiedzy i kultury zostaje określony jako niewystarczający. Chłopak nie przyznaje się w domu do porażki. Dzięki wstawiennictwu ojca, zatrzymuje się na stancji u Karola Owsiańskiego. Całe dnie poświęca na lekcje dykcji. W zamian za naukę opiekuje się dziećmi profesorki. Późne powroty na stancję skutkują wyrzuceniem go z mieszkania. Pomimo bardzo skromnych warunków lokalowych, przygarnia go maszynista Sobański. Władek dostaje pracę jako goniec w teatrze. To daje mu możliwość poznania środowiska, od studentów po profesorów. Poznaje mechanizmy awansów i promocji. Odrzucony reżyser-homoseksualista wyrzuca go z próby roli Konrada z „Wyzwolenia” Wyspiańskiego. Awantura z dyrektorem skutkuje utratą posady. Po nawiązaniu kontaktu ze stary profesorem intensywnie uczy się interpretacji tekstu. Umiera ojciec Władka a gospodarstwo zostaje przejęte przez państwo. Chłopak jest bliski załamania, jednak profesor zabrania mu zaprzepaścić coraz bardziej widocznych postępów. Przypadkowo poznana Jola, która zdawała z nim egzamin wstępny, umożliwia mu powtórne wejście w środowisko teatralne. Władek ponownie przystępuje do egzaminów.
