Planeta Krawiec


1984   >   obyczajowy/ komedia

Film oparty na faktach z życia astronoma-amatora Adama Giedrysa, który z zawodu był krawcem. Całkowicie oddany pasji, każdą wolną chwilę poświęca na obserwacje nieba i konstruowanie przyrządów optycznych, co w konsekwencji doprowadza do wyobcowania i problemów w życiu osobistym.

Jest rok 1954, mieszkańcy prowincjonalnego miasteczka czekają na mające nastąpić zaćmienie słońca. Kilku z nich, z miejscowym krawcem Romankiem, raczy się mocnymi trunkami w gospodzie. Romanek zakłada się, że bezbłędnie odgadnie wymiary bufetowej. Nagrodą jest litr wódki. Zwycięski krawiec, w wyniku pijaństwa doznaje zapaści i trafia do szpitala. Jest przeświadczony, że podczas narkozy odbył pozacielesną wędrówkę w przestrzeni kosmicznej. Zaczyna intensywnie chłonąć wiedzę astronomiczną. Chęć odkrycia nowej planety pochłania go bez reszty. Zaczyna zaniedbywać życie rodzinne, otoczenie widzi w nim szaleńca. W tym samym czasie w kosmos leci pierwszy sputnik. Władze zaczynają się interesować tematem i postanawiają pomóc Romankowi. W jego mieszkaniu powstaje obserwatorium. Mijają lata, pasja astronoma nie wygasa. Po opublikowaniu w prasie zdjęć lądujących na księżycu satelitów, staje się sławny. Podjęta próba pojednania z żoną, kończy się niepowodzeniem. Rozczarowaniem jest też jego udział w kongresie astronomów. Okazuje się, że został uznanym ekspertem w dokładnym określaniu wymiarów ludzi. Rozgoryczenie powoduje rezygnację z obserwacji. Zrozpaczony zamawia w restauracji alkohol, który stanowi dla niego śmiertelne zagrożenie.


Twórcy:

reżyser
Jerzy Domaradzki
scenariusz
Wiesław Saniewski, Jerzy Domaradzki,
Andrzej Bianusz
zdjęcia
Stanisław Szymański
scenografia
Teresa Smus
montaż
Elżbieta Kurkowska
muzyka
Marek Wilczyński
obsada
Kazimierz Kaczor, Sławomira Łozińska,
Liliana Głąbczyńska, Władysław Kowalski,
Leon Niemczyk, Ewa Ziętek

Nagrody:

MFF, Locarno
Nagroda Jury Ekumenicznego
Materiały: SD
Długość filmu: 86’

Plakaty