Udany przykład propagandowego filmu produkcyjnego, wychodzącego poza sztywne ramy realizmu socjalistycznego. Schematyczność fabuły i obecność obowiązkowych wątków politycznych została złagodzona dzięki względnie autentycznemu ukazaniu środowiska robotniczego i dość dużemu zróżnicowaniu bohaterów. Mimo to dla współczesnego widza niektóre elementy filmu Rybkowskiego ocierają się o parodię.
Adaptacja nagrodzonej Nagrodą Państwową powieści Bohdana Hamery „Na przykład Plewa”.
Proces dojrzewania świadomości klasy robotniczej ukazany na przykładzie wewnętrznej ewolucji starego stróża, który w nowej komunistycznej Polsce dostaje szansę rozwoju i samorealizacji.
Stary stróż Błażej Plewa jest bardzo mocno związany z hutą, gdzie pracuje od lat. Po zakończeniu II wojny światowej komunistyczni działacze postanawiają ponownie uruchomić zakład. Na przeszkodzie staje brak sprzętu, wywiezionego przez Niemów lub rozgrabionego przez miejscową ludność. Na wezwanie nowego kierownictwa huty Plewa decyduje się ujawnić miejsce ukrycia cennych urządzeń. Jego postawa zwraca uwagę przedstawicieli partii. Bohater dostaje szansę awansu – dokształca się i obejmuje stanowisko majstra. Powoli, ucząc się na własnych błędach, zdobywa doświadczenie i szacunek podwładnych. Kiedy wszystko wydaje się dobrze układać na oddziale, którym kieruje Plewa, dochodzi do przypadków sabotażu. To efekt działania antykomunistycznej „bandy”, która nie cofnie się przed niczym, by zakłócić pracę huty.
