Pieczone gołąbki


1966   >   komedia/ muzyczny

Film Tadeusza Chmielewskiego, czołowego twórcy komedii w kinematografii polskiej, scenarzysty i producenta filmowego, laureata Platynowych Lwów za całokształt twórczości podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 2015 roku.

Dowcipne i wpadające w ucho piosenki autorstwa Jerzego Matuszkiewicza (muzyka) i Wojciecha Młynarskiego (słowa).

Komediowa zabawa konwencją filmu produkcyjnego.

Leopold Król pracuje w warszawskiej stacji pomp na nietypowym stanowisku – śpiewem i grą na gitarze powstrzymuje załogę przed zaśnięciem. Pewnego dnia sekretarz powierza mu trudne zadanie. Poeta musi doprowadzić do polepszenia wyników najgorszej brygady w przedsiębiorstwie. Początkowo leniwi, złośliwi i nieodpowiedzialni robotnicy szykanują nowego kolegę, jednak gdy za jego sprawą otrzymują pochwały i podziękowania, zmieniają swój stosunek do pracy. Także Leopold może być zadowolony – nie tylko dostaje przydział na upragnione mieszkanie, lecz także spotyka dziewczynę swych marzeń.

„Pieczone gołąbki”, pomimo absurdalnego humoru i rozwiązań rodem ze slapsticku, poruszały ważne i aktualne tematy – problemy mieszkaniowe oraz upadający etos pracy.

Sekwencja pościgu, obok parodii i groteski wykorzystująca także zdjęcia trickowe, współczesnemu widzowi może kojarzyć się z kultowymi scenami ucieczek z serii „Benny Hill”. 

 „Gruba Kaśka” warszawska stacja pomp, w której pracował główny bohater, działa do dziś. Chmielewskiemu udało się zrealizować część zdjęć w jej wnętrzu.

 


Twórcy:

reżyser
Tadeusz Chmielewski
scenariusz
Tadeusz Chmielewski
zdjęcia
Jerzy Stawicki
scenografia
Bolesław Kamykowski
montaż
Janina Niedźwiecka
muzyka
Jerzy Matuszkiewicz
obsada
Krzysztof Litwin, Magdalena Zawadzka,
Jerzy Karaszkiewicz, Wacław Kowalski,
Adam Mularczyk, Henryk Bąk
Materiały: SD
Długość filmu: 90’

Zdjęcia

Plakaty