Studium psychologiczne uzależnionego od alkoholu Kuby, osoby nie potrafiącej utrzymać więzów z otoczeniem, nie widzącej sensu życia, w sposób nieuchronny i bezwzględny dążącej do tragicznego końca. Film niezmiernie sugestywny, mocny. Tytułowa pętla, poza metaforycznym określenie zwężającego się, zaciskającego otoczenia, staje się ostatecznym wyjściem z pułapki życia. Akcja filmu rozgrywa się w ciągu jednego dnia.
Znakomity debiut Wojciecha Jerzego Hasa, jednego z najważniejszych polskich reżyserów filmowych.
Nałogowy alkoholik Kuba żyje w mieszkaniu pełnym najróżniejszych przedmiotów, sprawiającym wrażenie teatralnej rekwizytorni. Czeka na narzeczoną Krystynę, z którą ma się udać do lekarza. Planowana jest kuracja, mająca na celu pomoc w walce z nałogiem. Samotne oczekiwanie jest dla Kuby niezmiernie uciążliwe. Spokój co chwilę zakłócają telefony od znajomych. Ostatecznie poirytowany postanawia wyjść na miasto. Włócząc się ulicami spotyka dawną miłość, uczestniczy w ulicznej burdzie, którą kończy na komisariacie. Wypuszczony, pierwsze kroki kieruje do baru, słuchając tam pesymistycznych prognoz innego alkoholika. Powoli lecz nieubłaganie zaczyna sobie zdawać sprawę, że nie wygra, nie ma szans na wyjście z nałogu. Krystyna po raz kolejny mu przebacza i umawiają się na dzień następny. Rano Kuba wypija pół butelki wódki. Ostatecznie zrezygnowany popełnia samobójstwo, wieszając się na żyrandolu.
