Utrzymany w paradokumentalnej konwencji propagandowy film wojenny, podejmujący próbę rekonstrukcji wydarzeń poprzedzających wyzwolenie Krakowa z rąk Niemców. Zrealizowane z dużym rozmachem dzieło powstało we współpracy z Mosfilmem i NRD-owską Defą, z udziałem aktorów radzieckich i niemieckich oraz wykorzystaniem autentycznego sprzętu z okresu II wojny światowej.
Obraz zdobył Nagrodę Główną Jury na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku oraz nagrodę Komitetu Obrońców Pokoju na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Moskwie.
Zgodna z komunistyczną wersją historii fabuła utrwala fałszywy mit ocalenia zaminowanego przez hitlerowców miasta dzięki genialnemu manewrowi radzieckiego marszałka Koniewa oraz współpracy polskiego ruchu oporu z Armią Czerwoną. W treść filmu wpleciono między innymi wątki nawiązujące do działalności autentycznych grup zwiadowczo-dywersyjnych Aleksieja Botiana i Jewgienija Beriezniaka.
Grudzień 1944 roku. Armia Radziecka szykuje się do ofensywy i zdobycia Krakowa. Nie chcąc dopuścić do zniszczenia zabytkowego grodu Rosjanie wysyłają grupy zwiadowcze, których celem jest nawiązanie współpracy z polskim ruchem oporu. Tymczasem Niemcy podejmują decyzję o zaminowaniu całego miasta. Informacje na ten temat docierają do przedstawicieli Armii Krajowej i Armii Ludowej. Pomimo różnic ideowych obie organizacje postanawiają współpracować w imię ocalenia Krakowa.
Równolegle ukazana jest historia rodziny Nowackich, która udziela schronienia rannemu Rosjaninowi. Kiedy Niemcy demaskują radziecką radiostację kapitan Siemionow i Marian Nowacki trafiają w ręce nazistów. Siemionow podstępem odzyskuje wolność, jednak Polak zostaje rozstrzelany w przededniu wyzwolenia.
