1976   >   kostiumowy/ dramat

Pierwsza w historii kina polskiego adaptacja filmowa dzieła Juliusza Słowackiego, w reżyserii Gustawa Holoubka.

Wojewoda poślubia młodziutką Amelię. Do jego zamku, w gościnę przybywa sam król Jan Kazimierz wraz z najbliższymi dworzanami. W orszaku króla jest Kozak Mazepa, który jest pod ogromnym wrażeniem urody Amelii. Wielbicielem kobiety jest również Zbigniew, syn wojewody z pierwszego małżeństwa. Nocą Zbigniew rani skradającego się pod sypialnią Amelii mężczyznę. Jest przekonany, że to Mazepa. W rzeczywistości rani króla, który założył płaszcz i kapelusz swojego pazia. Mazepa czyta list, w którym król każe porwać Amelię a jego wtrącić do wieży. Postanawia ostrzec ja osobiście i udaje się do alkowy. Idzie tam również Wojewoda, któremu sługa doniósł o wizycie Mazepy. Wojewoda nakazuje zamurować alkowę Amelii a z reszty komnaty stworzyć kaplicę dla króla. Amelia trafia do lochu, interwencja króla ratuje zamurowanego w alkowie pazia. Mazepa wyzywa Wojewodę na pojedynek. Zamiast ojca do pojedynku zgłasza się Zbigniew, proponuje użycie pistoletów. Pojedynek kończy się śmiercią Zbigniewa. Wściekły Wojewoda ciska w twarz Amelii zakrwawioną koszulę syna. Mazepa wyjawia jej prawdę o samobójstwie Zbigniewa. Amelia słabnie mówiąc, że zażyła truciznę. Niebawem umiera. Mazepa wykrzykuje Wojewodzie prawdę o miłości jego żony i syna. Ludzie Wojewody łapią pazia, rozbierają do naga i przywiązują do konia. Wojewoda odbiera sobie życia za pomocą kindżału.


Twórcy:

reżyser
Gustaw Holoubek
scenariusz
Gustaw Holoubek
zdjęcia
Mieczysław Jahoda
scenografia
Jan Grandys
montaż
Alina Faflik
muzyka
Stanisław Radwan
obsada
Zbigniew Zapasiewicz, Jerzy Bończak,
Mieczysław Voit, Magdalena Zawadzka,
Krzysztof Kolberger, Stefan Śródka
Materiały: SD
Długość filmu: 110’