Film jest wierną ekranizacją opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza pod tym samym tytułem, będącą historią tragicznej miłości wiejskiej nauczycielki i chorego na gruźlicę pensjonariusza sanatorium. Obraz przepełniony poetyckim nastrojem smutku i melancholii.
We wsi Marona znajduje się sanatorium dla gruźlików. Ola, nauczycielka z miejscowej szkoły, poznaje dwóch kuracjuszy, Janka i Arka. Panowie rozpoczynają rywalizację o jej względy. Ola wybiera Janka, ich romans odbija się we wsi szerokim echem. Jesienią dochodzi do usunięcie Janka z sanatorium, jako skutek naruszenia przez niego dyscypliny. Kierownik szkoły, w której pracuje Ola, zarzuca jej niemoralność. Kobieta porzuca pracę. Kochankowie próbują ułożyć sobie życie. Zamieszkują w wynajmowanym pokoju. Zimą stan zdrowia Janka ulega nagłemu pogorszeniu. Gdy dostaje ataku, Ola wyrusza po lekarstwa. Po powrocie zastaje przy łóżku Janka jego żonę. Samotna, bez środków do życia, opuszcza pokój.
