Zrealizowany przez wybitnego polskiego reżysera, Wojciecha Jerzego Hasa.
Jedna z największych kreacji kobiecych w dziejach polskiego filmu – Barbara Krafftówna w roli Felicji.
Scenariusz oparty na opowiadaniu Kazimierza Brandysa.
Udająca się do Paryża znana aktorka wraca pamięcią do lat wojny, by z perspektywy czasu dokonać bolesnego, ale oczyszczającego rozrachunku z własną przeszłością. Wspomina czasy, gdy w czasie wojny ukrywała u siebie podejrzewanego o zabójstwo aktora, Wiktora. Nieodwzajemniona miłość do niego nakazuje jej występowanie w niemieckim teatrze.
Wiktor jednak popada w alkoholizm i popełnia samobójstwo. Aktorka po wojnie, oskarżona
o kolaborowanie z wrogiem, zmuszona jest opuścić kraj.
Dramat psychologiczny. Próba spojrzenia na wojnę poprzez jednostkowe przeżycia ludzi uwikłanych w drastyczne sytuacje. Kameralna replika na martyrologiczno-romantyczny nurt szkoły polskiej.