Film jest debiutem fabularnym Grażyny Kędzielawskiej, poruszającym problem ludzi samotnych, w tym przypadku nieuleczalnie chorej kobiety. Stanowi oszczędne ale niezwykle wnikliwe studium cierpienia i braku nadziei, prowadzące do tragicznego rozwiązania. Na uwagę zasługuje znakomita kreacja Jadwigi Jankowskiej-Cieślak.
Marta i Paweł są parą architektów. Wspólnie pracują nad nowym projektem. Marta choruje na stwardnienie rozsiane. Ma świadomość nieuleczalności choroby, która postępując, zmusza ją do okresowych pobytów w szpitalu. Te konieczne przerwy w pracy, wpływają niekorzystnie na dotrzymywanie terminów realizacji prac projektowych. Podczas pobytu w szpitalu poznaje Andrzeja, odwiedzającego chora matkę. Marta odzyskuje siły i wraca do domu. Ogarnia ją entuzjazm, chce dalej pracować, planuje dziecko. Niestety Paweł tratuje ją z obojętnością. Wkrótce stan Marty znów się pogarsza. Paweł nawiązuje romans z odwiedzającą ją pielęgniarką, Krysią. Marta ponownie trafia do szpitala. Paweł wycofuje z projektu nazwisko żony i kończy go samodzielnie. Lekarka pozbawia Martę resztek nadziei, jej stan będzie się w dalszym stopniu pogarszał. Marta postanawia rozstać się z Pawłem. Nie ma też szansy na związek z Andrzejem. Zostaje sama. Zrozpaczona popełnia samobójstwo.
