Debiutancki film Janusza Kijowskiego, z powodu zatrzymania przez cenzurę wyświetlony po raz pierwszy cztery lata po jego ukończeniu. Fabuła porusza temat wydarzeń marca 1968 roku, koncentrując się na indywidualnej tragedii jednostek usuniętych w skutek wydarzeń z uczelni.
Początek roku akademickiego. Studenci zauważają, że na listach dziekańskich brakuje nazwisk kilku kolegów. Żądają wyjaśnień od dziekana. Najbardziej aktywnie domaga się tego Józef Moneta, zdolny ale bardzo porywczy. Bezskuteczne próby poznania powodów wywołują frustrację. Moneta zostaje zatrzymany przez milicję za zrywanie plakatów, z powodu niesłabnącej dociekliwości wyrzucają go ze studiów. Nowa sytuacja zmusza go do podjęcia pracy zarobkowej, staje się robotnikiem. Postanawia zacząć pisać, dotychczasowe życie i doświadczenia z pracy stają się materiałem na powieść. Moneta przeżywa ciężkie chwile, mieszka w obskurnym pokoiku, nie jest nigdzie zameldowany, żeby dorobić sprzedaje nielegalnie węgiel. Pomimo trudności stara się zachować ideały. Tymczasem okazuje się, że większość starych kolegów, w tym również tych wyrzuconych z uczelni, żyje na całkiem przyzwoitym poziomie. W końcu bohater podejmuje pracę nauczyciela w szkole średniej. Historia absurdalnie się powtarza, uczniowie protestują przeciwko programowi nauczania jawnie fałszującemu rzeczywistość a nauczyciel Moneta wyrzuca jednego z nich z klasy.
