Gwiazda piołun

Pozbawiony dosłowności i ambicji historycznych obraz ukazujący dramat jednostki mającej świadomość nieuchronnej zagłady świata w dotychczasowym kształcie.

Ostatni film fabularny w reżyserii Henryka Kluby, znanego reżysera i aktora, długoletniego wykładowcy, a następnie rektora łódzkiej „Filmówki”.

Poprzez formę wizualną i fabularną „Gwiazda Piołun” odwołuje się do malarstwa oraz dzieł literackich Witkacego.

Ostatnie dni życia Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego) i jego dużo młodszej kochanki Czesławy Oknińskiej.

Wrzesień 1939 roku. Wśród podążających na wschód uciekinierów wyróżnia się znany artysta wraz ze swą młodą towarzyszką. Wyraźnie chory mężczyzna zdobywa dwie ampułki śmiertelnej trucizny. Podczas coraz częstszych ataków prześladują go oniryczne wizje oraz wspomnienia. Kolejne wydarzenia i zjawiska – masakra ludności cywilnej, degeneracja norm moralnych, narastanie nienawiści, poczucie beznadziei – upewniają go, że zbliża się koniec świata, jaki znał. Ostatecznym znakiem nadchodzącej zagłady jest wkroczenie wojsk sowieckich. Bohater i jego kochanka decydują się umrzeć razem, na własnych warunkach.

Premiera „Gwiazdy Piołun” zbiegła się w czasie ze sprowadzeniem do Polski prochów Witkacego, które 14 kwietnia 1988 r. spoczęły w grobie jego matki na zakopiańskim cmentarzu.

Nazwiska Witkiewicza i Oknińskiej nie pojawiają się w filmie.