Ekranizacja znanej powieści Zofii Nałkowskiej, pod tym samym tytułem. W porównaniu z oryginałem powieści, scenariusz ma inne zakończenie, znacznie został też rozbudowany wątek polityczny. Obraz zwraca uwagę kunsztownym oddaniem ducha epoki poprzez wystrój wnętrz oraz kostiumy i przedmioty codziennego użytku.
Początkujący dziennikarz Zenon Ziembiewicz, podczas wakacji w dworze rodziców, wdaje się w romans z córką kucharki, Justyną. Zażyłość kończy się wraz z końcem wakacji. Na studia do Paryża Zenon odjeżdża z Elżbietą. Po powrocie do kraju, z tytułem doktora nauk politycznych, obejmuje stanowisko redaktora naczelnego lokalnej gazety. Kariera rozwija się dalej, wkrótce zostaje prezydentem miasta. Małżeństwo z Elżbietą nie przerywa romansu z Justyną. Dziewczyna zachodzi z nim w ciążę. Poddaje się aborcji i popada w depresję, próbuje popełnić samobójstwo. Planowane przez Ziembiewicza reformy gospodarczo-społeczne nie posuwają się do przodu. W mieście nasilają się robotnicze demonstracje, brutalnie tłumione przez policję. Justyna wdziera się do gabinetu Ziembiewicza, zabija go strzałem z pistoletu i wyskakuje przez okno, próbując się zabić. Dziewczyna zostaje aresztowana. Elżbieta opłaca adwokata, który ma pomóc Justynie. Wraz z synem opuszcza kraj.
