Zrealizowana ogromnym nakładem środków filmowa opowieść o pięciu latach z życia najsłynniejszego polskiego kompozytora. Powstanie filmu było związane z obchodami setnej rocznicy urodzin Fryderyka Chopina.
Dzieło Aleksandra Forda, przedwojennego twórcy awangardowego, w okresie powojennym wszechmocnego „czerwonego cara” polskiej kultury, reżysera „Krzyżaków”, najbardziej kasowego polskiego filmu wszechczasów. Podpisany przez Forda scenariusz był w rzeczywistości kompilacją nowel autorstwa Jerzego Broszkiewicza, Gustawa Bachnera i Jana Korngolda oraz Stanisława Hadyny, którego praca została nagrodzona w międzynarodowym konkursie na projekt filmu o Chopinie.
Twórcy zadbali o wysoki poziom warstwy muzycznej. Utwory Chopina zagrała słynna pianistka Halina Czerny-Stefańska, triumfatorka pierwszego powojennego Konkursu Chopinowskiego. Wykonanie partii skrzypcowych Paganiniego powierzono Wandzie Wiłkomirskiej, zaś Aleksandra Śląska zaśpiewała głosem znakomitej sopranistki Stefanii Woytowicz.
Fragment biografii Fryderyka Chopina, ukazujący losy kompozytora w latach 1825-1830.
Młody Fryderyk Chopin studiuje w warszawskiej szkole muzycznej profesora Elsnera. Należy do kręgu romantycznej, postępowej młodzieży, która chce brać czynny udział w walce o przyszłość Polski. Pod wpływem różnorodnych doświadczeń talent Chopina coraz bardziej rozkwita. Młodzieniec zaczyna bywać w salonach arystokracji i dawać koncerty, które budzą entuzjazm nie tylko znawców, ale i prostego ludu. Przeżywa też pierwszą miłość do pięknej śpiewaczki Konstancji Gładkowskiej. Po wyjeździe z kraju kompozytor zaczyna podupadać na zdrowiu. Poważna choroba uniemożliwia mu powrót i udział w Powstaniu Listopadowym. Targany wyrzutami sumienia i niepokojem o losy swych przyjaciół artysta postanawia walczyć o ukochaną Ojczyznę nie z bronią w ręku, ale poprzez swoją muzykę.
