Film jest adaptacją opowiadania Jana Himilsbacha „Partanina” ze zbioru „Przepychanka”, dobrze oddając klimat prozy, ukazuje życie i pracę ludzi z tzw. marginesu, aspołecznych, a jednocześnie charakteryzujących się dużą wrażliwością i poczuciem wspólnoty rozumianym na swój sposób, trudniących się dorywczymi pracami ale posiadających własną etykę zawodową.
Główni bohaterowie – Zgred i Dudek, są kamieniarzami, nie mającymi wobec życia zbyt dużych wymagań. Pewnego dnia dostają zlecenie wykonania w innym mieście pomnika, zamówionego przez bogatą wdowę. Po wykonaniu zadania i odebraniu wynagrodzenia, zamierzają wrócić do Warszawy. Na cmentarzu zaczepia ich starszy mężczyzna, przedstawiając się jako przewodniczący rady miejskiej. Oferując wysokie wynagrodzenie, proponuje im naprawę starego nagrobka. Ponieważ o renowacji nie mogą się dowiedzieć władze województwa, pracują w nocy. Starszy pan zaprasza ich do restauracji, gdzie opowiada o Piotrze Wysockim – życie i legenda bohatera, który po powrocie z zesłania spędził wiele lat w miasteczku, stały się jego pasją. Zadanie zbliża się do końca. Ostatniej nocy, podczas przenoszenia trumny do odnowionego grobowca, mężczyzna wyznaje prawdę. Nie jest członkiem władz, lecz zwykłym nauczycielem historii, który postanowił za własne pieniądze odrestaurować grobowiec. Poruszeni kamieniarze rezygnują z połowy wynagrodzenia.
Fragment filmu
