Wstrząsający dramat wojenny oparty na osobistych przeżyciach reżysera Jana Rybkowskiego, który jako robotnik przymusowy był świadkiem zagłady Drezna.
Dzieło porównywane na świecie ze słynnym obrazem "Guernica" pędzla Pablo Picassa.
Pierwszy polski film wojenny nie poruszający tematyki stricte narodowej, choć nie pozbawiony narzuconych przez władzę elementów propagandowych.
Istotę fabuły podkreśla doskonale dopasowana do treści muzyka Stefana Kisielewskiego oraz nagrodzone na festiwalu w Moskwie zdjęcia Bogusława Lambacha.
13 luty 1945 roku. Polski więzień Piotr ucieka z transportu. Przedostaje się do Drezna, w którym niegdyś studiował. Miasto wypełniają tysiące ludzi - mieszkańców, uciekinierów, robotników przymusowych, jeńców... Wraz z nadejściem nocy rozpoczyna się aliancki nalot. Pierwszą falę bombardowania Piotr spędza w bunkrze, z nieskrywaną satysfakcją obserwując tragedię wrogiego miasta. W czasie dalszej wędrówki spotyka piękną Niemkę Magdę, rozpieszczoną i egoistyczną panienkę z wyższych sfer. Na Drezno spadają kolejne, dużo liczniejsze bomby. Piotr i Magda, uwięzieni w samym centrum hekatomby, muszą walczyć o przetrwanie. W obliczu zagłady i śmierci wszystko, co ich dzieli, przestaje mieć znaczenie.
