.jpg)
Okaleczona przez cenzurę adaptacja prozy Jarosława Iwaszkiewicza. Zachowany do dziś film jest trzecią wersją debiutanckiego obrazu Jana Rybkowskiego. Wersja pierwsza, ukazująca kameralną historię miłosną na tle wojennej zawieruchy, miała premierę na festiwalu w Wenecji w 1949 roku. Nim film trafił na polskie ekrany został dwukrotnie przerobiony. Do pierwotnej fabuły wprowadzono liczne wątki polityczne i propagandowe, zmieniając całkowicie wymowę dzieła.
Piękne, niemal ekspresjonistyczne zdjęcia przedwojennego operatora Stanisława Wohla, które wraz z celowo przerysowaną scenografią Romana Manna budują klimat tajemniczości i oderwania od rzeczywistości.
W położonym na uboczu starym domostwie mieszka młoda dziewczyna Basia wraz ze swą staroświecką ciotką Kazią. Pomimo bliskości Warszawy docierają do nich tylko echa wojny. Spokojne życie dwóch kobiet przerywa pojawienie się „Huberta”, tajemniczego mężczyzny, który po ucieczce z rąk Niemców potrzebuje schronienia. Bohaterki, pomimo że nie należą do ruchu oporu, decydują się zaopiekować zbiegiem. Powoli między Basią a jej niezwykłym gościem rodzi się miłość. Po powrocie do zdrowia „Hubert” angażuje się w działalność lewicowej organizacji bojowej. Uruchamia tajną produkcję materiałów wybuchowych. Basia początkowo stoi z boku, jednak w chwili kryzysu musi przyłączyć się do walki.
