Scenariusz filmu oparty na powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”. Historia społecznika zaangażowanego w walkę z nędzą i ubóstwem, doktora Judyma, który pomoc chorym i cierpiącym przedkłada nad szczęście własne.
Doktor Tomasz Judym kończy studia medyczne w Paryżu i wraca do Warszawy. Doskonale wykształcony, zdolny, przystojny lekarz ma przed sobą świetlaną przyszłość. Cechują go jednak odważne poglądy społeczne, czym zraża do siebie bogate mieszczaństwo. Za cel stawia sobie usunięcie źródła chorób, nędzę, wynikającą z niesprawiedliwości społecznej. Jego poglądy nie znajdują zrozumienia w środowisku lekarskim, opuszcza Warszawę i podejmuję pracę w Cisach, popularnym kurorcie. Wierny swoim ideom, organizuje leczenie żyjących w nędzy chłopów. W Cisach przebywa znajoma Judyma z Paryża, Joanna. Wkrótce zaczyna ich łączyć uczucie. Dziewczyna pomaga doktorowi w opiece nad ubogimi chorymi. Działalność Judyma spotyka się z niechęcia zarządu uzdrowiska. Ostatecznie doprowadza to do porzucenia przez niego pracy. Kontynuuje praktykę na Śląsku, niezmiernie poruszony nędzą i wyzyskiem górników. Walczy o stworzenie podstawowej opieki lekarskiej. Tragiczny wypadek w kopalni dodatkowo umacnia go w postanowieniu niesienia pomocy najsłabszym. Na Śląsku zjawia się Joanna. Doktor dokonuje wyboru. Odrzuca jej uczucie na rzecz całkowitego poświęcenia się pracy.
