Film jest analizą postaw ludzkich wobec tragedii ukrywającego się Żyda. Czy w obliczu śmiertelnego zagrożenia można wartościować troskę o bezpieczeństwo własne i najbliższych, czy pomoc obcej osobie, która jej pozbawiona, skazana jest na zagładę. Wymowa dzieła spowodowała, że było ono najdłużej przetrzymywanym na półkach polskim filmem kinowym.
Rok 1943, w miasteczku na wschodzie Polski szaleje terror okupacyjny. W jeden z kamienic, ślusarz Korsak, w tajemnicy przed wszystkimi ukrywa Żyda. Niemcy ogłaszają wprowadzenie stanu wyjątkowego. Wiąże się to z zakazem opuszczania miejsca zamieszkania. Sąsiedzi Korsaka nieoczekiwania dowiadują się o jego tajemnicy. Są przerażeni, jeśli informacja dotrze do Niemców, wszyscy zostaną rozstrzelani. Strach uruchamia najgorsze emocje, instynkt nakazuje troskę wyłącznie o siebie i swoje rodziny. Rozpoczyna się próba charakterów, pojawiają się uprzedzenia i niechęć. Wewnętrzne rozdarcie najsilniej dotyka Martę, osobę młodą, pełną wartości, dopiero wkraczającą w dorosłe życie. Ostatecznie Korsak wraz z Żydem opuszczają dom. Pozbycie się zagrożenia przywraca normalne stosunki między mieszkańcami kamienicy, Marta traci wiarę w szlachetność bliskich.
Pierwowzorem filmu była powieść Wiesława Rogowskiego, pod tytułem „Noc”.
