Treścią filmu jest historia Ewy, młodej i ambitnej absolwentki architektury, wkraczającej w świat współzawodnictwa zawodowego, rozgrywek emocjonalnych i uczuciowych. Jest to też ciekawe ujęcie transformacji relacji uczeń-mistrz, z absolutnej fascynacji w rozczarowanie i pogardę.
Ewa Orzechowska jest utalentowaną absolwentką architektury. Marzy o sukcesach zawodowych, w związku z tym decyduje się na współpracę ze znanym, wybitnym architektem Jerzym, który pracuje nad projektem Muzeum Morskiego. Najbliższą współpracowniczką i jednocześnie kochanką architekta jest Maria. Ewa przeprowadza się do willi architekta, gdzie zamieszkuje wspólnie z jego żoną, Bożeną oraz Marią. Pojawienie się nowej, młodej kobiety, wywołuje w Marii poczucie zagrożenia. Bożena próbuje się z nią zaprzyjaźnić. Relacje między trójką kobiet a architektem stają się coraz bardziej skomplikowane. Jerzy nadużywa alkoholu. Ewa z ogromnym zaangażowaniem pracuje nad projektem. Tymczasem władze Gdańska rezygnują z budowy obiektu. Rozczarowana Ewa organizuje protest, angażując pozostałych architektów z pracowni Jerzego. Ten, w ramach rozładowania napięcia, organizuje dla wszystkich przyjęcie w swojej willi. Podczas przyjęcia pijana Maria zaczepia gości. Niestety jej prowokacyjne zachowanie nie wzbudza zainteresowania mężczyzn, co skutkuje próbą samobójczą. Ewa ratuje topiącą się Marię. Jerzy nie okazuje żadnych oznak współczucia. Wspólna fascynacja architektem wydaje się wygasać. Nad ranem Ewa wraca do pokoju, tam Jerzy próbuje ją brutalnie zgwałcić. Próbę przerywa wejście Ewy. Kobiety postanawiają opuścić willę i architekta. Z dworca odjeżdża jednak tylko Ewa. Pozostałe dwie rezygnują z podróży.
