Ostatnie lata życia Dagny Juel i jej związku ze Stanisławem Przybyszewskim, w formie biograficznej opowieści. Obraz dobrze oddaje ducha epoki dekadencji, będącej przeciwstawieniem się mieszczańskiej stabilizacji.
Kończy się wiek XIX, Dagny Juel rozpoczyna studia w Berlinie. Tam poznaje i wychodzi za mąż za Stanisława Przybyszewskiego. Ten ma już trójkę dzieci z Matą Foerder, która na wieść o małżeństwie popełnia samobójstwo. Wydarzenie to powoduje bojkot Przybyszewskich, tracą prawo wstępu do salonów artystycznych. Brak dochodów zmusza małżeństwo do wyjazdu do Norwegii. Przybyszewski dostaje z Krakowa propozycję objęcia stanowiska w „Życiu”. Już w Krakowie nawiązuje romans z Jadwigą Kasprowiczową. Dagny odpłaca mu ostentacyjnymi flirtami. Dochodzi do tragedii. Odrzucony przez Norweżkę poeta Korab-Brzozowski popełnia samobójstwo. Chcąc uwolnić się od Dagny, Przybyszewski powierza ją opiece Stanisława Emeryka, ich wspólnego przyjaciela, którego ojciec jest właścicielem kopalni manganu. Dagny wyrusza w podróż, Przybyszewski ma do niej wkrótce dołączyć. Dagny cierpliwie czeka, czas płynie, Przybyszewski nie przyjeżdża. Emeryk zabija Dagny i popełnia samobójstwo.
